کد مطلب:39159 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » اهل بيت

ولايت كه جانمايه و باطن نبوت است و اگر مسلماني اين حقيقت را نداشته باشد اصلاً ايماني ندارد پس بايد در اصول ديني و وحياني از اين مطلب به كرات سخن رفته باشد در كتب تشيع كه مملو از بحث و فحص پيرامون اين مطلب عميق و ظريف است به اين موضوع اهتمام شايسته ورزيده شده است اما اساس اسلام كه قرآن كريم است به طور واضح و آشكار و نيز غير قابل انكار در اين باب بحثي نشده است منظور اين كه همانطور كه اسامي پيامبران الهي و خصوصاً پيامبر اكرم( ذكر شده است چرا نام علي بن ابي طالب( كه هم عصر پيامبر و اولين مسلمان و اولين امام و صاحب ولايت است در اين صحيفه مكرمه ذكري نشده است و آيا اين موضوع مؤيد اين بحث جنجالي بين صاحبان انديشه علوي نيست كه بي شك نام علي( با توجه به جمع آوري قرآن از اين كتاب حذف شده است؟

براي فهميدن اين نكته كه چرا نام امام علي( در قرآن نيامده است، بايد به نكات زير توجه داشت :

1. قرآن به دليلكليگويي، و براي پرهيز از تحريف شدن آن به دست دشمنان امام علي(، از آوردن صريح نام او خودداري

كرده است. ولي بر اساس نظر بيشتر علماي شيعه و سني، نزديك به صد آيه در شأن و مقام و منزلت امام علي( نازل شده است. قرآن به عنوان پيام هدايت الهي براي انسانها، همة زير ساختهاي زندگي مادي و معنوي آدمي را در بر مي گيرد. اين كتاب جامع به همة قلمرو زندگي، اعمّ از مادي و معنوي، فردي و اجتماعي و دنيوي و اخروي، توجه كرده است. به طور طبيعي، همة اين مطالب را نمي توان در يك كتاب، و به صورت تفصيلي بيان كرد. بلكه ناگزير مي بايد اصول كلّي، محوري و راه گشا، به عنوان متن تغييرناپذير آورده شود. تفصيل شاخه هاي فرعي آن نيز به پيامبران و جانشينان راستين آنان، و عقل مردم هدايت شده، واگذار ميگردد. (1)

پس چون بناي قرآن بر بيان كليّات است، در همة مسايل، حتي دربارة خود قرآن و خداوند نيز، به جزئيات آن نمي پردازد. همينطور دربارة نبوت و رسالت. به طور سربسته و بدون وارد شدن به جزئيات آن، به مطالبي اشاره مي كند. در مسأله امامت نيز، كه قرآن اهميت ويژه اي براي آن قايل بوده، وآن را آخرين مرحلة سير تكاملي انسان شمرده است، به صورت كلي سخن مي گويد.

يكي از بزرگترين عيبهايي كه بر كتاب هاي مقدس تورات و انجيل وارد شده و آنها را از حجيّت و اعتبار انداخته است، تحريف شدن اين كتابهاست. از آن جا كه امام علي( در طول تاريخ، دشمنان بسياري داشته اسـت، به يقـين اگر نام او در قرآن مي آمد، دشمنان ولايت و امامت به تحريف قرآن، دست مي يازيدند. در اين صورت، قرآن نيز مانند كتابهاي ديگر از حجّيت و اعتبار مي افتاد. گفتني است كه اين احتمالاً از آن جا قوت مي گيرد،كه در تاريخ اسلام ، رويدادهاي فراواني در حضور عموم رخ داده،ولي بعدها دربارة آن اختلاف پديد آمده است. براي نمونه جريان غدير خم در حضور چندين هزار نفر به وقوع پيوست، ولي بعدها همين مردم بر آن خدشه وارد كردند. همين افراد بودند كه سخنان صريح پيامبر (را درباره ولايت امام علي ( تأويل و توجيه كردند، و فدك را از دست فرزندان پيامبر( در آوردند. چنين افرادي براي رسيدن به هدف خود، و حذف نام امام علي (،حاضر مي شدند به هر كاري حتي تحريف قرآن دست بزنند. البته خداوند وعده فرموده است كه قرآن را حفظ كند: انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون (2)يكي از راههاي حفظ قرآن نيز،نياوردن برخي جزئيات حساسيت برانگيز است.

3.با اينكه نام امام علي( به صراحت در قرآن نيامده، به اعتراف همة علماي شيعه وسني،بيش از صد آيه در شأن و فضايل حضرت علي ( نازل شده است؛ كه بيشتر آنها از محكمات هستند. در پايان يادآور مي گردد، كه بر اساس حديث معروف ثقلين، قرآن و اهل بيت ( هميشه همراه يكديگر بوده، جدايي ناپذيرند.(3) جويندگان حقايق قرآن، بايد به دامان علي( و اولاد او دست بزنند. بنابراين با اينكه نام امام علي( ، در قرآن نيامده، او عضو برجسته و جدايي ناپذير عدل قرآن، يعني اهل بيت و عترت پيامبر( است.

اما اين مسأله كه فرموده ايد نام حضرت علي( حين جمع آوري از قرآن حذف شده است، قابل قبول نمي باشد. زيرا كساني كه اندك آشنايي با تاريخ اسلام و مسلمين داشته باشند، و از اهتمام رسول اكرم( و جانشينان معصومش( به كتابت و ضبط قرآن آگاه باشند، و همچنين از اهتمام مسلمانان به حفظ كردن آيات قرآن، و نيز نقل متواتر قرآن در طول نوزده قرن، و اهتمام به شمارش آيات وكلمات و حروف، و مانند آن، مطلع باشند، احتمال كمترين تحريف در اين كتاب شريف را نميدهند.

زياد نشدن چيزي به قرآن كريم، مورد اجماع همة مسلمانان، بلكه همة آگاهان جهان است. چرا كه اگر فرض شود مطلب تامّي، يا حتي يك كلمه يا آية كوتاه، به قرآن افزوده شده باشد، لازمه اش به هم خوردن نظم قرآن، و خارج شدن آن از حالت اعجازآميزش مي باشد. و در اين صورت اين امكان به وجود مي آيد كه بتوان از آن تقليد كرد، و يا مثل آن را آورد. به همين دليل، كم شدن كلمه يا كلماتي از قرآن نيز، موجب خروج آن از حالت اعجاز خود مي باشد؛ بنابراين نفي مي گردد.





ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منابع و مآخذ :

1. علوم قرآن، سعيدي روشن، ص226

2. سورة حجر، آية9

2. صحيح مسلم، ج4،ص1873